Қурилаётган катта шаҳар чеккасидаги жарликда одамлар ташлаб кетган кучуклар яшайди. Бу хайвонларнинг эгалари шавқатсизларча, бошқалари эса ноиложликдан уларани ташлаб кетган. Кучуклар бир-биридан бу ерда сеҳрли бир эшик мавжудлиги ҳақида эшитадилар. Агарда бу эшик очилса уларни бу ерда меҳрибон шахслар кутиб олади, улар билан бир хил тилда гаплашади ва у ерда фаровонлик ва қувончда яшаш мумкинлиги ҳақида орзу қиладилар. Аммо, афсуски ҳаётнинг бу шавқатсиз ҳақиқати – ҳамма орзулар ҳам рўёбга чиқавермайди.